Навіны
ЕАЭС неабходны ўласны зялёны парадак развіцця і сістэма вугляроднага рэгулявання
Даклад з’яўляецца прамежкавым этапам для падрыхтоўкі сумесна з краінамі Саюза праекта Канцэпцыі па ўкараненні прынцыпаў зялёнай эканомікі ў ЕАЭС у 2023 годзе, якая прадугледжана Стратэгіяй-2025.
Даклад уключае ў сябе аналіз міжнароднага вопыту і практыкі па развіцці галін і сфер зялёнай эканомікі, а таксама канцэптуальныя падыходы да распрацоўкі і абмеркавання яе прынцыпаў для ЕАЭС.
«Зялёная трансфармацыя ЕАЭС разглядаецца як інструмент пераходу да новага тэхналагічнага і светагаспадарчага ўкладаў, выхаду эканомік дзяржаў - членаў ЕАЭС на траекторыю нізкавугляроднага і ўстойлівага развіцця, якая характарызуецца нізкім узроўнем выкідаў парніковых газаў, навукова-абгрунтаванай сістэмай прыродакарыстання, а таксама ўкараненнем новых экалагічных і прамысловых тэхналогій», – адзначаецца ў дакладзе.
На думку аналітыкаў Камісіі, у ЕАЭС неабходна выбудоўваць уласныя кліматычны парадак дня і сістэму вугляроднага рэгулявання, з улікам дзеючых міжнародных кліматычных пагадненняў, удзельнікамі якіх з’яўляюцца краіны Саюза.
Як гаворыцца ў дакладзе, у аснове міжнароднага кліматычнага парадку дня Саюза павінна ляжаць узаемнае прызнанне нацыянальных вугляродных правіл, уключаючы крытэрыі аднясення да зялёных і адаптацыйных праектаў, а таксама метадалогіі і методыкі разлікаў і ацэнак вугляроднага следу і вугляродных адзінак.
Забяспечанае сумяшчальнай рэгуляторыкай узаемнае прызнанне дазволіць рэалізоўваць «скразныя» еўразійскія і міжнародныя інвестыцыйна-кліматычныя праекты, пазбегнуць увядзення кліматычных бар’ераў у гандлі ўнутры ЕАЭС, якія матывуюцца адрозненнямі ў рэгулятарнай нагрузцы, а таксама нівеліраваць негатыўнае ўздзеянне на экспарт ЕАЭС патэнцыяльна магчымых трансгранічных мер кліматычнага рэгулявання на рынках трэціх краін.
Як падкрэсліваюць аналітыкі Камісіі, агульная сістэма экалагічнага і вугляроднага рэгулявання ЕАЭС створыць дадатковыя перавагі як для дзяржаў, так і для бізнесу.
У прыватнасці, за кошт сродкаў, якія пералічваюцца ў экалагічныя фонды ў сувязі з забруджвальнымі і вугляроднымі выкідамі, у дзяржаў з’явяцца дадатковыя фінансавыя рэсурсы, якія могуць быць накіраваны на рэалізацыю кліматычных праектаў, а ў прадпрыемстваў – дзейсныя фіскальна-эканамічныя стымулы да зніжэння выкідаў.
