Пагадненні аб свабодным гандлі

Пагадненні аб свабодным гандлі

Агульная інфармацыя

Пад зонай свабоднага гандлю (далей – «ЗСГ») згодна з артыкулам XXIV Генеральнага пагаднення па тарыфах і гандлі 1944 года разумеецца група з двух або больш мытных тэрыторый, у якіх адмененыя мыты і іншыя абмежавальныя меры рэгулявання гандлю (за некаторым выключэннем) для практычна ўсяго гандлю паміж тэрыторыямі, якія складаюць ЗСГ, у дачыненні да тавараў, што паходзяць з гэтых тэрыторый.

Такія пагадненні з'яўляюцца выключэннем з рэжыму найбольшага спрыяння, які вызначаны Сусветнай гандлёвай арганізацыяй, дзякуючы якому ўсе члены СГА прадастаўляюць адзін аднаму адзіны недыскрымінацыйны рэжым.

СГА не перашкаджае стварэнню пагадненняў аб ЗСГ пры ўмове, што такія пагадненні будуць садзейнічаць развіццю свабоднага гандлю і не будуць прыводзіць да стварэння перашкод у гандлі паміж яго ўдзельнікамі і трэцімі краінамі.

У цяперашні час рэгіянальная інтэграцыя найбольш часта ажыццяўляецца ў форме ЗСГ. Так, напрыклад, 84 % з дзеючых натыфікаваных рэгіянальных гандлёвых пагадненняў у Сусветнай гандлёвай арганізацыі (СГА), з'яўляюцца пагадненнямі аб ЗСГ. Гэтую тэндэнцыю досыць проста растлумачыць. Для таго, каб падпісаць такое, няма неабходнасці ў гарманізацыі нацыянальнага заканадаўства або тарыфаў, таксама не патрабуецца геаграфічная блізкасць партнёраў і г.д. У той жа час пагадненні аб ЗСГ рэгулююць доступ да стратэгічна важных рынкаў, гэта значыць дазваляюць інтэграваць эканомікі на неабходным узроўні пры максімальным захаванні суверэнітэту гэтых краін і прыкладанні мінімальнай колькасці намаганняў.

Даследаванні, праведзеныя ў гэтай галіне кажуць пра тое, што колькасць пагадненняў аб ЗСГ з кожным годам будзе толькі павялічвацца. Доказам гэтаму з'яўляецца статыстыка, да 1995 году ў СГА былі натыфікаваныя 124 падобных пагадненняў. Па дадзеных на 15 студзеня 2012 года Сусветная гандлёвая арганізацыя зафіксавала 319 дзеючых пагадненняў аб ЗСГ.

Такім чынам пагадненне аб ЗСГ з'яўляецца важным інструментам гандлёвай палітыкі, які ўваходзіць у сферу ведання Еўразійскай эканамічнай камісіі (ЕЭК) у адпаведнасці з Дагаворам аб Еўразійскай эканамічнай камісіі ад 18 лістапада 2011 года, што вызначае права ЕЭК ажыццяўляць сваю дзейнасць у сферы вызначэння гандлёвых рэжымаў у дачыненні да трэціх краін.